Powyższe odsyła do definicji konsumenta zawartej jest w art. 22(1) Kodeksu Cywilnego: „za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.” Bez znaczenia jest zatem wykształcenie, wiek i doświadczenie życiowe. Badana jest relacja między czynnością prawną – umową a działalnością gospodarczą lub zawodową kredytobiorcy. Przy czy związek musi być bezpośredni.

Jeżeli kredytobiorca, w dniu zawierania umowy kredytowej, nie prowadził działalności gospodarczej, ale był zatrudniony w banku na podstawie umowy o pracę, status konsument będzie uzależniony od tego czy zawarcie umowy kredytowej było bezpośrednio związane z działalnością zawodową. Jeżeli kredyt był przeznaczony na sfinansowanie zakupu mieszkania na cele osobiste, należy stwierdzić że tego związku nie było. Zaciągnięcie kredytu w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowym (swoich i swojej rodziny) nie jest związane z działalnością zawodową. Fakt, że kredytobiorca pracuje w banku nie zmienia tej oceny.

W tym miejscu wskazuję dodatkowo, że przepis art. 385 (1) Kodeksu Cywilnego realizuje cele Dyrektywy Radcy Wspólnot Europejskich 93/13 z dnia 05 kwietnia 1993r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. EU L. 1993.95.29), wobec czego nie jest bez znaczenia to jak pojęcie konsumenta postrzegane jest przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. A ten stwierdził, że przymiot konsumenta ma charakter obiektywny i nie zależy od jego wiedzy czy posiadanych informacji. (sprawa Horatiu Ovidiu Costea vs. S.C. Volksbank Romania SA, sygnatura C-110-14).

Celem przedstawienia stanowiska polskich sądów mogę wskazać Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 31 maja 2017r., który w sprawie II C 920/15 stwierdził, że na przyznanie przymiotu konsumenta nie ma wpływu: posiadane w dniu zawierania umowy „wykształcenie, miejsce zatrudnienia czy fakt, iż wówczas (kredytobiorca) był już stroną innej umowy o kredyt albowiem tego typu okoliczności nie mają w tym zakresie znaczenia. Nie wprowadza ich bowiem ani ustawodawca polski w art. 221 k.c., ani nie poleca do wprowadzenia prawodawca wspólnotowy (unijny)”.