Konsument, który zawarł z bankiem umowę, w której znalazły się postanowienia sprzeczne z dobrymi obyczajami, które rażąco naruszają interes konsumenta (klauzule abuzywne), ma legitymację do uznania tych postanowień umowy za niewiążące. Konsument może żądać nie tylko ustalenie wiążącej treści umowy kredytowej, ale również zwrotu nadpłaconych rat. Roszczenie o zwrot jest roszczeniem majątkowym, które ulega przedawnieniu.
Przedawnienie ogólnie polega na tym, po upływie określonego czasu dłużnik może uchylić się od spełnia świadczenia. Dzieje się tak jeżeli wierzyciel przez cały okres przedawnienia nie podejmuje czynności zmierzających do wyegzekwowania należności.
Upływ okresu przedawnienie nie powoduje, że wierzytelność przestaje istnieć czy zostaje umorzona. Dlatego jeżeli dłużnik po upływie okresu przedawnienia spłaci dług – nie może domagać się zwrotu. Przedawnienie tworzy możliwość uchylenia się od zapłaty. Powołanie się na przedawnienie w procesie cywilnym powoduje, co do zasady, oddalenie powództwa. Biorąc pod uwagę wysiłek procesowy wymagany w postępowaniu, którego przedmiotem jest stwierdzenie abuzywności klauzul umownych, celem dla każdego frankowicza powinno być podjęcie działań w kierunku: 1. wystąpienia z roszczeniem majątkowym przed upływem terminu przedawnienia lub 2. jeżeli nie jest to możliwe, wykonanie czynności, która skutkuje przerwaniem biegu przedawnienia.
Jeżeli kredytobiorca żąda uznania klauzul waloryzacyjnych / indeksacyjnych za klauzule abuzywne, to podstawą żądania zwrotu nadpłaconych rat będzie twierdzenie, że część spłacanych rat była świadczeniem nienależnym, wobec czego obowiązuje 10 letni termin przedawnienia. Termin ten jest liczony osobno dla każdej nadpłaconej części raty, od daty jej płatności.
Podstawa prawna: art. 184-186 Kodeksu Postępowania Cywilnego, art. 117-125 Kodeksu Cywilnego.
0 komentarzy