Kilka przepisów, które musisz znać projektując logo.

Punktem wyjścia dla tego cyklu jest założenie, że logo, które projektujesz – niezależnie od tego czy ma oznaczać towary, usługi czy po prostu wyróżniać przedsiębiorcę – będzie przedmiotem rejestracji jako znak towarowy w Urzędzie Patentowym.

Możemy oceniać logo jako wybitne, przeciętne lub totalnie nietrafione. Ale dla uzyskania ochrony z rejestracji, każde logo musi spełniać podstawowe warunki ustawowe, które umożliwiają uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy.

Od 30 czerwca 2000r. kwestie związane ze znakami towarowymi reguluje Ustawa prawo własności przemysłowej, w przepisach od art. 120 do art. 173.

Aktualnie procedura zgłoszeniowa (w skrócie) wygląda w ten sposób, przedsiębiorca składa wniosek o rejestrację oznaczenia do Urzędu Patentowego RP. Urząd bada zgłaszane oznaczenie wyłącznie w zakresie bezwzględnych przeszkód rejestracji znaku. W przypadku pozytywnej weryfikacji wniosku Urząd niezwłocznie dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu znaku towarowego, co rozpoczyna 3 miesięczny okres sprzeciwowy. W tym okresie inne podmioty mogą sprzeciwić się rejestracji z powodu kolizji oznaczenia z prawem do wcześniejszego znaku towarowego, prawem z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego. Sprzeciw może również złożyć osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego.

Chciałabym omówić w kolejnych wpisać bezwzględne przeszkody rejestracji, które zostały wymienione w art. 129 (1) Ustawy. Podam Wam przykłady tych spraw, w których Urząd Patentowy lub Urząd ds. Własności Intelektualnej UE odmawiały rejestracji właśnie dlatego, że zgłaszane oznaczenia nie spełniały tych podstawowych wymogów.

Zapraszam na kolejne wpisy.

radca prawny Elżbieta Figat-Michalak

Pozostawienie komentarza pod artykułem będzie uważane, za wyrażenie przez Panią/Pana zgody w rozumieniu art. 6 ust. 1. lit. a RODO na przetwarzanie danych osobowych w celu opublikowania Pani/Pana imienia i nazwiska lub „nick” jako autora zamieszczonego komentarza. Udzielona zgoda może być wycofana w każdym czasie poprzez kontakt na adres e-mail Kancelarii kontakt@radcaprawnyefm.pl lub poprzez usunięcia komentarza. Wskazuję, że wycofanie zgody pozostaje bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. Dane będą przetwarzane do czasu wycofania zgody.

Zapach jako znak towarowy ?

Zapach jako znak towarowy ?

„Pamięć węchowa jest prawdopodobnie najbardziej niezawodnym rodzajem pamięci człowieka” – dowiedziałam się z uzasadnienia wyroku wydanego przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM – aktualnie Urząd ds. Własności Intelektualnej UE) *w sprawie zgłoszenia zapachu dojrzałej truskawki jako znaku towarowego.

Ponieważ po nowelizacji prawa własności przemysłowej (która stanowi implementację Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych*) pojawiły się komentarze, że droga do rejestracji zapachu stoi otworem, chciałam omówić ten temat.

Źródłem takiego stanowiska jest odejście od wymogu graficznej przedstawialności zgłaszanego oznaczenia. Jednak nowe przepisy nadal wymagają, aby oznaczenie było  możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Urząd Patentowy RP studzi zapędy przedsiębiorców, którzy po ostatniej zmianie chcieliby dla oznaczenia swoich towarów zastrzec zapach.

Jak wskazuje Urząd Patentowy w dokumencie „Wytyczne znaki towarowe niekonwencjonalne” z dnia 11 marca 2019r., trzeba pamiętać, że warunek graficznej przedstawialności miał charakter techniczny i formalny, a pozostałe przesłanki uzyskania ochrony nie zmienią się.

Przede wszystkim rezygnacja z prezentacji w formie graficznej nie zwalnia zgłaszającego od obowiązku przestawienia znaku w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

W tym miejscu dowołam się od motywów implementowanej Dyrektywy, która wskazuje, że „aby osiągnąć cele systemu rejestracji znaków towarowych, a mianowicie zapewnić pewność prawa oraz prawidłowe administrowanie, konieczne jest również wprowadzenie wymogu, iż musi być możliwe przedstawienie oznaczenia w sposób jasny, precyzyjny, samodzielny, łatwo dostępny, zrozumiały, trwały i obiektywny. Jeśli przedstawienie oznaczenia daje zadowalające gwarancje w tym zakresie, należy dopuścić każdą właściwą formę tego przedstawienia wykorzystującą ogólnie dostępną technologię, a więc niekoniecznie formę graficzną.”

Zapach świeżo ściętej trawy a zapach dojrzałej truskawki

Legendarny jest casus rejestracji zapachowego znaku towarowego opisanego jako „zapach świeżo ściętej trawy” dla piłeczek tenisowych przez Vennootschap onder Firma Senta Aromatic Marketing. Druga Izba Odwoławcza Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (aktualnie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej) orzekła, że  wskazany zapach ma zdolność odróżniającą. Ten przypadek jest jednak odosobniony, i nie zapoczątkował nowego trendu.

I tak wracam do przytoczonego na wstępie orzeczenia. Zgłaszający zapach dojrzałej truskawki nie miał już tyle szczęścia. Dlaczego nie ? Urząd Harmonizacji uznał, że „zgłoszony znak nie pozwala na dokładną identyfikację oznaczenia”. Uzasadniał, że „opis znaku nie jest ani jednoznaczny ani precyzyjny i nie pozwala na usunięcie elementów subiektywnych w procesie identyfikacji i postrzegania oznaczenia”

Co dalej ?

W istocie zapach jest odczuwalny bardzo subiektywnie. A przecież uzyskanie prawa z rejestracji na dane oznaczenie to monopol uprawnionego, który uprawnia do zakazywania posługiwania się  takimi samymi lub podobnymi znakami przez innych przedsiębiorców. Dlatego pewność obrotu wymaga dokładnego określania oznaczenia.

Zdaniem Urzędu Patentowego zapach nie spełnia powyższych wymogów i nie będzie rejestrowany jako znak towarowy. Nie wykluczona jest jednak zmiana stanowiska, w przypadku pojawienia się nowych rozwiązań technologicznych i technicznych.

Na pewno istnieje silna potrzeba ze strony producentów, żeby wykorzystać przy identyfikacji marki wszystkie zmysły Klienteli ?

Na tą chwilę przedsiębiorcy mogą skorzystać z rozszerzonego nowelizacją katalogu oznaczeń: obok tradycyjnych znaków słownych,  graficznych i słowno-graficznych, pojawiły się znaki przestrzenne, znaki stanowiące kształt towaru lub usługi, kolor jako taki czy kompozycja kolorystyczna, znaki pozycyjne, znaki dźwiękowe, deseń, znaki ruchome, znaki multimedialne i hologramy.

r.pr. Elżbieta Figat-Michalak

*Sprawa T-305/04 Eden SARL vs. Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM)

**Ustawa z dnia 20 czerwca 2000r. prawo własności przemysłowej, która reguluje znaki towarowe. Nowelizacji Ustawy z 20 lutego 2019r.  weszła w życie w dniu 16 marca 2019r.

Pozostawienie komentarza pod artykułem będzie uważane, za wyrażenie przez Panią/Pana zgody w rozumieniu art. 6 ust. 1. lit. a RODO na przetwarzanie danych osobowych w celu opublikowania Pani/Pana imienia i nazwiska lub „nick” jako autora zamieszczonego komentarza. Udzielona zgoda może być wycofana w każdym czasie poprzez kontakt na adres e-mail Kancelarii kontakt@radcaprawnyefm.pl lub poprzez usunięcia komentarza. Wskazuję, że wycofanie zgody pozostaje bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. Dane będą przetwarzane do czasu wycofania zgody.

Informacje o naruszeniu

Każdy przypadek naruszenia praw autorskich jest dla twórcy dotkliwy. Wykorzystywanie efektów pracy twórczej przez inne podmioty, zazwyczaj w celach zarobkowych, pozbawia autora należnych korzyści w postaci opłat licencyjnych oraz skutkuje powstaniem szkody majątkowej.

Aby oszacować roszczenia przysługujące autorowi z tytułu bezprawnej eksploatacji utworów, niezbędna jest wiedza na temat skali i metod naruszeń, w tym o pochodzeniu egzemplarzy utworów, sieciach dystrybucji, ilości i cenie towarów lub usług naruszających autorskie prawa majątkowe.

Dlaczego to autor ma szacować swoje roszczenie?

Ponieważ „ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne” (art. 6 Kodeksu Cywilnego). Autor, który w postępowaniu cywilnym jest powodem, ma obowiązek wykazania nie tylko praw do utworu i faktu jego nielegalnej eksploatacji, ale również okoliczności uzasadniających wysokość odszkodowania.

Jak uzyskać dostęp do informacji o naruszeniach?

Odpowiedzią na potrzeby uprawnionych do autorskich praw majątkowych jest art. 80 ust. 1 pkt 2 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który przewiduje szczególny rodzaj uprawnienia do uzyskania informacji na temat skali i sposobów działania naruszyciela. Można domagać się dostępu do wszystkich informacji, które są niezbędne dla ustalenia przysługującego odszkodowania.

Z odpowiednim wnioskiem występuje się do sądu właściwego do rozpoznania spraw o naruszenie autorskich praw majątkowych według miejsca, w którym naruszający wykonuje działalność lub w którym znajduje się jego majątek. Sąd zobowiązuje naruszyciela do ujawnienia informacji lub udostępnienia określonej dokumentacji. Co istotne postanowienie Sądu w przedmiocie udzielenia informacji podlega przymusowej egzekucji.

Art. 80 prawa autorskie został wprowadzony w związku z implementacją dyrektywy 2004/48/WE w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej, której pkt. 21 stanowi, że Państwa Członkowskie powinny zapewnić wysoki poziom ochrony, w tym poprzez udzielenie prawa do informacji umożliwiającego uzyskanie dokładnych danych o „pochodzeniu naruszających prawo towarów lub usług, o kanałach ich dystrybucji oraz identyfikacji wszelkich stron trzecich zaangażowanych w naruszenie.”

Prawo do informacji jest odrębnym i samodzielnym żądaniem uprawnionego, służącym wyłącznie do zapewnienia wiedzy o naruszeniu i jego zakresie oraz przygotowaniu się do przyszłego procesu. Na tym etapie uprawniony musi wyłącznie uprawdopodobnić swoje roszczenia. Uzyskanie informacji w tym trybie nie nakłada obowiązku wytoczenia powództwa. Często bowiem uzyskane dan stanowić będą dopiero podstawę do podjęcia decyzji w przedmiocie wystąpienia na drogę sądową.

Żądane informacje mogą dotyczyć: pochodzenia egzemplarzy utworów, sieci dystrybucji, ilości i cen egzemplarzy naruszających prawa wyłączne. Obowiązanymi do ich udzielenia będą podmioty uczestniczące w procesie wytwarzania, wprowadzania do obrotu, przechowywania i sprzedaży detalicznej egzemplarzy.

Patrząc z perspektywy postępowania cywilnego na sytuację autora, którego utwory stały się przedmiotem bezprawnej eksploatacji, uprawnienia wynikające z art. 80 są bardzo przydatne. Pozwalają na rozpoznanie sytuacji, zebranie informacji koniecznych do wystąpienia z powództwem i ustalenia wysokości odszkodowania.

radca prawny Elżbieta Figat-Michalak

Pozostawienie komentarza pod artykułem będzie uważane, za wyrażenie przez Panią/Pana zgody w rozumieniu art. 6 ust. 1. lit. a RODO na przetwarzanie danych osobowych w celu opublikowania Pani/Pana imienia i nazwiska lub „nick” jako autora zamieszczonego komentarza. Udzielona zgoda może być wycofana w każdym czasie poprzez kontakt na adres e-mail Kancelarii kontakt@radcaprawnyefm.pl lub poprzez usunięcia komentarza. Wskazuję, że wycofanie zgody pozostaje bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. Dane będą przetwarzane do czasu wycofania zgody.

Umowa ze scenarzystą

Umowa ze scenarzystą

Osobą właściwą dla zawarcia umowy z autorem scenariusza jest producent filmowy. Jest to osoba lub podmiot odpowiedzialny za produkcję utworu audiowizualnego w aspekcie organizacyjnym, prawnym i finansowym.

Jaka to będzie umowa ? Porozumienie ze scenarzystą może przybrać różną postać, która zależy przede wszystkim od etapu prac nad scenariuszem bądź ogólnie etapu realizacji  produkcji filmowej.

W pierwszej kolejności wymienię umowę o dzieło – dla sytuacji, gdy producent zleca napisanie scenariusza wybranemu scenarzyście. Umowa opcji będzie korzystna dla stron na wczesnym etapie realizacji przedsięwzięcia filmowego, gdy trwają poszukiwania inwestorów oraz koproducentów bądź kompletowania zespołu produkcyjnego. (więcej informacji znajdziecie pod linkiem: https://radcaprawnyefm.pl/umowa-opcji-rezerwacja-utworu/)

W przypadku gotowego tekstu, w zależności od szczególnych interesów scenarzysty i producenta, właściwe będzie zarówno udzielenie licencji do ekranizacji filmowej jak i sprzedaż praw autorskich na tym polu.

Scenarzysta jest współautorem filmu, co wynika literalnie z brzmienia szczególnych przepisów prawa autorskiego dotyczących utworu audiowizualnego* (Pozostali współtwórcy to reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych.)

Z tego przepisu wypływają dalej idące konsekwencję: umowa między producentem a scenarzystą jest poddana domniemaniu prawnemu, zgodnie z którym ten pierwszy nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Jeżeli producent będzie zainteresowany nabyciem praw do scenariusza celem korzystania również poza filmem, to musi to wprost wynikać z umowy (domniemanie nie zadziała). Zwracam Waszą uwagę, że czym innym jest nabycie prawa do korzystania ze scenariusza w obrębie filmu jako całości a czym innym nabycie praw majątkowych do scenariusza jako takiego na wszystkich polach eksploatacji.

W pierwszej sytuacji wydanie scenariusza  w formie książkowej będzie wymagało zgody (licencji lub nabycia praw) od scenarzysty w drugiej od producenta – jeżeli w umowie o nabycie praw do scenariusza zostało wskazane pole eksploatacji: zwielokrotnianie utworu dowolną techniką drukarską i wprowadzanie zwielokrotnionych egzemplarzy do obrotu.

Podsumowując: nie ma jednej wzorcowej umowy między producentem filmowym a scenarzystą. Porozumienie może przybrać różną postać a jego treść nie jest ustawowo narzucona. Jednakże już samo zawarcie umowy o stworzenie filmu zapewnia producentowi odpowiednie uprawnienia do korzystania z wkładu twórczego, w omawianej sytuacji scenariusza, w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

radca prawny Elżbieta Figat-Michalak

Pozostawienie komentarza pod artykułem będzie uważane, za wyrażenie przez Panią/Pana zgody w rozumieniu art. 6 ust. 1. lit. a RODO na przetwarzanie danych osobowych w celu opublikowania Pani/Pana imienia i nazwiska lub „nick” jako autora zamieszczonego komentarza. Udzielona zgoda może być wycofana w każdym czasie poprzez kontakt na adres e-mail Kancelarii kontakt@radcaprawnyefm.pl lub poprzez usunięcia komentarza. Wskazuję, że wycofanie zgody pozostaje bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. Dane będą przetwarzane do czasu wycofania zgody.

Autorskie prawa osobiste scenarzysty

Scenarzyście przysługują autorskie prawa osobiste do scenariusza, jako utworu literackiego. Osobiste prawa autorskie to niezbywane prawo chroniące wieź autora z utworem, na które składają się, prawo do:

  1. autorstwa utworu;
  2. oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;
  3. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
  4. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;
  5. nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.*

Biorąc pod uwagę, że film jest utworem współautorskim, skupiającym wkłady twórcze wielu osób, to w toku produkcji filmowej może się pojawić potrzeba zmiany treści scenariusza, która będzie stanowiła ingerencję w prawa osobiste jego autora. Dlatego wyprzedzając tą potrzebę w umowie dobrze jest określić zasady i zakres wprowadzania zmian w scenariuszu. Porozumienie powinno określać na jakie modyfikacje scenarzysta się zgadza a jakie będą wymagały odrębnej konsultacji i zgody.

Nie trudno sobie wyobrazić sytuację, w której do pracy nad tekstem włączają się inne osoby tj. dodatkowi scenarzyści np. dedykowani do opracowania dialogów, czy script doctor. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby już w umowie ustalić zasady udziału i współpracy między twórcami scenariusza. W konsekwencji przedmiotem regulacji powinny zostać zasady określania współautorstwa scenariusza filmowego.

r.pr. Elżbieta Figat-Michalak

p.s. W kolejnym wpisie: o przeniesieniu majątkowych praw autorskich do scenariusza ?

*Art. 16 Ustawy z dnia 04 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Pozostawienie komentarza pod artykułem będzie uważane, za wyrażenie przez Panią/Pana zgody w rozumieniu art. 6 ust. 1. lit. a RODO na przetwarzanie danych osobowych w celu opublikowania Pani/Pana imienia i nazwiska lub „nick” jako autora zamieszczonego komentarza. Udzielona zgoda może być wycofana w każdym czasie poprzez kontakt na adres e-mail Kancelarii kontakt@radcaprawnyefm.pl lub poprzez usunięcia komentarza. Wskazuję, że wycofanie zgody pozostaje bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. Dane będą przetwarzane do czasu wycofania zgody.